प्रत्येक कुलपाला एक किल्ली असते
कधी बरोबर तर कधी दुरावलेली असते
कुलूप कधी सुबक ठेंगणं असतं
तर कधी कुरूप बेंगणं असतं
कधी कधी अवघड नाठाळ असतं
तर कधी प्रेमळ ओढाळ असतं
कसंही असलं तरी किल्ली बनलेली असते
त्यांची गाठ म्हणे वरतीच मारलेली असते
कुलपावर सगळ्या घराचा राखणभार असतो
पण घरात राहायला किल्लीचाच आधार असतो
कुलूप घरीच राहून घर राखत बसतं
तेव्हा किल्लीला बाहेर उंडारायचं असतं
कितीही भटकली किल्ली तरी शेवटी फिरून घरीच येते
दुसर्‍या दारांवरून गेली तरी आपल्याच कुलपाला लागते
कुलूप किल्लीच्या नात्याची हीच एक गंमत असते
दाराला कुलूप लावले तरच किल्लीला किंमत असते
प्रेमानं दोघं राहिली तर वंगणाची निश्चिंती असते
भांडलीतंडली तर मात्र गंजण्याची निश्चिती असते
म्हणूनच म्हणतो प्रत्येक कुलपाला एक किल्ली असते
तिने कुलपाला आणि कुलपाने तिला जपलेली असते
कविता सुंदरच आहे. खूप काही शिकण्या सारखं पण आहे या कवितेतून
ReplyDelete